Rodzaje opon
Rodzaje opon
Podział ze względu na kształt bieżnika
Kolcowa opona rowerowa
slicki ? opony całkowicie gładkie lub z bardzo delikatną rzeźbą bieżnika. Spośród wszystkich typów opon mają najmniejsze opory toczenia. Stosowane głównie w wyścigach samochodowych i motocyklowych, w kolarstwie torowym i szosowym na suche, gładkie nawierzchnie. Tego typu opony samochodowe i motocyklowe zawodzą na nawierzchniach mokrych, gdyż nie odprowadzają wody spod opony, co może prowadzić do aquaplanacji (hydroplaningu). Natomiast opony rowerowe, ze względu na ich małą powierzchnię styku z podłożem oraz dużo większy nacisk i relatywnie małe prędkości, nie ulegają zjawisku aquaplanacji2, mogą więc być stosowane także na mokrych nawierzchniach.
rowkowe ? opony z układem płytkich rowków, które nie zmieniają zbyt mocno oporów toczenia3, w niektórych warunkach zapewniają lepszą przyczepność koła niż opony typu slick4 i ułatwiają odprowadzanie wody z powierzchni opony. Znane są modele z rowkami równoległymi do kierunku jazdy i skośnymi. Rowki skośne lepiej odprowadzają wodę, ale mają też nieco większe opory toczenia niż równoległe. Opony rowkowe są powszechnie stosowane w kolarstwie szosowym, w rowerach miejskich i ogólnego użytku.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Opona_pneumatyczna
Każde koło miało być napędzane
W roku 1472 Robert Valturio przedstawił opis maszyny wojennej do której napędu wykorzystywany był wiatr na tej samej zasadzie działania co w wiatrakach2. Również Leonardo da Vinci zajmował się pojazdami napędzanymi bez użycia siły koni3. Zaprojektował zamknięty woź bojowy, który napędzany był siłą mięśni ośmiu osób znajdujących się w środku3. Osoby te miały poruszać dźwignie znajdujące się we wnętrzu pojazdu i za pomocą przekładni korbowej napędzać koła jezdne. Każde koło miało być napędzane własnym mechanizmem, co można porównać do dzisiejszego mechanizmu różnicowego3. W kilku projektach przez siebie stworzonych uwzględnił też napęd grawitacyjny, sprężynowy, jak również za pomocą pary wodnej3. Prototyp tego pojazdu stworzony został w Memmingen w roku 1447, a drugi rok później koło Pirny w Saksoni3. Do czasów dzisiejszych zachował się rysunek wykonany w roku 1558 przez Bertholda Holzschuhera. Wcześniej, bo w roku 1459, pojawiły się jeszcze dwa projekty maszyn napędzanych bez pomocy zwierząt. Jeden z nich zaprojektowany był przez cesarza Niemiec Maksymiliana. Przedstawiał pojazd w kształcie olbrzymiego koła o średnicy 6 metrów, na których osiach zamontowane były siedzenia dla pasażerów. Koła połączone były obręczą, po której chodzący ludzie napędzały maszynę3. W tym samym roku powstał też drugi projekt nieznanego autora. Przedstawiał drewniany bogato zdobiony pojazd. Napędzany był przez idących z boku ludzi za pośrednictwem drągów i przekładni zębatych oraz osoby idące z tyłu, które oprócz tego że napędzali pojazd to dodatkowo sterowali tylnymi kolami3.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_motoryzacji
Temperatura wrzenia płynu
Płyn hamulcowy ? czynnik przenoszący ciśnienie hydrauliczne w układach hamulcowych.
Parametry płynów hamulcowych
Wymagania dotyczące płynów hamulcowych podane są w normach SAE J 1703, FMVSS 116 i ISO 4925.
Temperatura wrzenia płynu
Temperatura wrzenia jest miarą możliwości termicznego obciążenia płynu hamulcowego. To obciążenie może być szczególnie duże w cylinderkach hamulców kół. W temperaturach przekraczających rzeczywistą temperaturę wrzenia dochodzi do wytworzenia pęcherzyków gazu (pary) i wtedy uruchomienie hamulców przestaje być możliwe.
Temperatura wrzenia płynu zawierającego wodę
Podstawowym składnikiem większości płynów hamulcowych jest glikol, który ma własności higroskopijne, tzn. łatwo wchłania wodę. Temperatura wrzenia płynu hamulcowego zawierającego wodę jest znacznie niższa od temperatury wrzenia czystego płynu.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/P%C5%82yn_hamulcowy